0
Αυτή τη στιγμή, οι καλύτεροι υποψήφιοι που έχουμε για την εύρεση εξωγήινης ζωής είναι ένα είδος απολιθωμένων βακτηρίων στον Άρη. Αν είμαστε τυχεροί, μπορεί να υπάρχουν μικρόβια στην Ευρώπη, αν και δεν θα είναι εύκολο να έχουμε πρόσβαση σε αυτά.
Σε περασμένους αιώνες, οι άνθρωποι ήξεραν πολύ λιγότερα για το διάστημα, έτσι επινόησαν σημαντικά πιο εξεζητημένες θεωρίες για τους εξωγήινους που θα μπορούσαμε να βρούμε εκεί.
10. Εξωγήινη μεταθάνατον ζωή του Camille Flammarion
Ο Γάλλος αστρονόμος Camille Flammarion υποστήριξε τις θεωρίες του Percival Lowell σχετικά με την ύπαρξη καναλιών στον Άρη. Όταν μερικοί επιστήμονες έκαναν ένα πείραμα υποδηλώνοντας ότι ο Lowell έβλεπε μια οπτική ψευδαίσθηση, ο Flammarion επανέλαβε το πείραμα για να προσπαθήσει να αποδείξει ότι κάνουν λάθος.
Πίστευε ότι οι Αρειανοί θα είναι ανώτεροι των ανθρώπων, λόγω του πόσο χαμηλή είναι η μπάρα που καθορίζουμε μέσω της συνήθειας μας του πολέμου και του πως «δεν μπορούμε καν να συμφωνήσουμε σε ένα καθολικό ημερολόγιο." Πρότεινε ότι τα πλάσματα στον κόκκινο πλανήτη μπορεί να είχαν προσπαθήσει να επικοινωνήσουν μαζί μας όταν ακόμα κυνηγούσαμε μαμούθ, αλλά δεν έλαβαν καμία απάντηση και έτσι εγκατέλειψαν. Κατέληξε λέγοντας, "Θα ήθελα να πάω στον Άρη, θα πρέπει να είναι ένα ενδιαφέρον μέρος."
Πίστευε ότι η Σελήνη ήταν πιθανό να κατοικείται. Έκανε υποθέσεις για τους εξωγήινους υπό το πρίσμα των θεωριών του Δαρβίνου και επινόησε την ιδέα μιας φυλής φυτών με συνείδηση που συνδυάζουν την πέψη και την αναπνοή σε μία διαδικασία. Ως μυστικιστής, πίστευε ότι μετά το θάνατο, η ψυχή θα ταξίδευε από τον έναν πλανήτη στον άλλο σε αναζήτηση της τελειότητας. Η πεποίθηση αυτή ξεκίνησε με το Διαφωτισμό και ο Flammarion την κράτησε στη ζωή τον 20ο αιώνα.
Η πεποίθηση αυτή αντανακλάται σε ένα κομμάτι του έργου φαντασίας που έγραψε, στο οποίο περιγράφει ένα νεκρό άνδρα που ονομάζεται Lumen ευρισκόμενο σε έναν μακρινό κόσμο. Ο Lumen φτάνει σε ένα βουνό, που καλύπτεται με παλάτια πλεγμένα από δέντρα, από τα οποία μπορεί να δει τον Ήλιο και τους πλανήτες σαν μακρινά αστέρια. Κατά τη σύνοδο κορυφής της πόλης των βουνών, 20 ή 30 γέροι στέκονται ατενίζοντας στον ουρανό, επικρίνοντας την τρομερή ανθρώπινη βία την οποία τα μαγικά μάτια τους μπορούν να δουν να συμβαίνει στο Παρίσι.
9. Οι μορμόνοι άνθρωποι της σελήνης
Πολλές ιστορίες αφορούν πεποιθήσεις των Μορμόνων για ζωή σε άλλους κόσμους, κάποιες από αυτές είναι πιο αξιόπιστες από κάποιες άλλες. Η πιο κοινή, συχνά προβαλλόμενη από τους επικριτές τους, είναι ότι ο Τζόζεφ Σμιθ ισχυρίστηκε πως η Σελήνη κατοικείται. Αυτοί οι άνθρωποι της σελήνης είναι ντυμένοι σαν Κουάκεροι και έζησαν για 1.000 χρόνια. Η ιστορία ειπώθηκε για πρώτη φορά από έναν Μορμόνος τον Oliver Huntington, ο οποίος την είχε γράψει στο ημερολόγιό του το 1881.
Δεν είναι μια αξιόπιστη καταγραφή των όσων πίστευε ο Smith, αλλά δεν είναι και απίθανο. Κηρύγματα από τον αδελφό του Τζόζεφ Σμιθ τον Hyum το 1843, λένε: "Ο Ήλιος και η Σελήνη κατοικούνται." Ο Brigham Young, δεύτερος πρόεδρος της Εκκλησίας, κήρυξε το 1870 ότι δεν υπήρχε «καμία αμφιβολία» ότι ο ήλιος έγινε για να δώσει φως στους κατοίκους του, όπως καθώς και σε εκείνους στη Γη και αλλού.
8. William Herschel
Ο Βρετανός επιστήμονας William Herschel είναι ένας από τους σημαντικότερους αστρονόμους στην ιστορία. Μεταξύ άλλων ανακάλυψε τον Ουρανό, αρκετά από τα φεγγάρια του Κρόνου, την υπέρυθρη ακτινοβολία, και δυαδικά αστρικά συστήματα. Ήταν επίσης παθιασμένος με την ιδέα της εξωγήινης ζωής, ιδιαίτερα στη Σελήνη.
Στη δεκαετία του 1770, έγραψε στο ημερολόγιό του ότι είχε δει δάση και λιβάδια στη σεληνιακή επιφάνεια. Αργότερα πίστευε ότι είχε δει τα κανάλια και μπαλώματα βλάστησης. Ωστόσο, ήταν οι κρατήρες που αιχμαλώτισαν περισσότερο τη φαντασία του Herschel. Έχτισε το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο στην ιστορία, και είδε ολοστρόγγυλες δομές σε αντίθεση με οτιδήποτε κάποιος είχε δει πριν. Τους ονόμασε "τσίρκο" και αναλογίστηκε ότι "ίσως, στη Σελήνη κάθε πόλη να είναι ένα πολύ μεγάλο τσίρκο;"
Οι σκέψεις του Herschel για τους Lunarians (όπως τους αποκάλεσε) δεν ήταν γνωστές παρά μόνο μετά το θάνατό του. Μερικοί από τους συγχρόνους του ήταν λιγότεροι ντροπαλοί. Ο Franz von Paula Gruituisen δημοσίευσε τρεις εργασίες στα μέσα της δεκαετίας του 1820 περιγράφοντας λεπτομερώς τα κολοσσιαία κτήρια, ίχνη ζώων, δρόμους, πόλεις, και ναούς που είχε βρει. Ωστόσο, όλες υπολείπονται σε σύγκριση με τις ανακαλύψεις που έδωσε ο William Herschel στον το γιο του John, ο ίδιος ήταν ένας φημισμένος αστρονόμος, ο οποίος λέγεται ότι κατασκεύασε ένα τηλεσκόπιο, αρκετά ισχυρό για να μελετήσει τα σεληνιακό έντομα. Δυστυχώς, οι ισχυρισμοί αυτοί ήταν μέρος μιας από τις πιο κακόφημες φάρσες της ιστορίας.
7. Κοσμολογικά Δόγματα Ισλάμ
Η εξωγήινη ζωή ήταν θέμα πιθανολογίας για τους μελετητές στη χρυσή εποχή του Ισλάμ. Ο διάσημος φιλόσοφος Αβικέννας έγραψε μια ιστορία για έναν ήρωα με το όνομα Absal, ο οποίος ταξίδεψε σε κόσμους πέρα από τη Γη. Υπάρχουν εννέα βασίλεια των ουρανών, το καθένα με ένα διαφορετικό τύπο κάτοικου.
Η Σελήνη είναι το σπίτι γρήγορα κινούμενων ανθρώπων με κοντό κορμό. Οι κορμοί των Mercurians είναι ακόμα μικρότεροι και κινούνται πιο αργά. Η Αφροδίτη, όπως είναι φυσικό, κυβερνάται από μια γυναίκα. Οι άνθρωποι είναι όμορφοι, εκλεπτυσμένοι και ανέμελοι-το αντίθετο από τα κτήνη στον Άρη. Οι αρειανοί κυβερνώνται από έναν κόκκινο βασιλιά, και τους αρέσει να σκοτώνουν και να ακρωτηριάζουν. Οι κάτοικοι του Δία είναι σοφοί και συμπονετικοί. Οι άνθρωποι του Κρόνου τείνουν να είναι κακοί, αλλά μπορεί να είναι εξαιρετικά καλοί, αν το αισθανθούν.
Δυστυχώς, δεν γνωρίζουμε τίποτα για τους ανθρώπους στον Ουρανό και τον Ποσειδώνα, καθώς αυτοί οι πλανήτες δεν είχαν ακόμη ανακαλυφθεί. Ωστόσο, ο ουρανός των ζωδίων (ή των αστεριών) είναι γεμάτος από πόλεις. Ακόμη και ο ήλιος έχει ένα βασίλειο από πολύ όμορφους, μεγαλόσωμους ανθρώπους, που επιθυμούν πράγματα που είναι απομακρυσμένα από αυτούς.
6. Cusa Και Bruno
Ο Nicholas της Cusa ή Nicholas Cusanus, έχει χαρακτηριστεί ως «ο άνθρωπος που εφηύρε τους εξωγήινους." Αν και αυτό δεν είναι αλήθεια, ήταν ο πρώτος επιφανής ακαδημαϊκός που συζήτησε την ιδέα στην χριστιανική Ευρώπη. Το 1439, έγραψε: "ας υποθέσουμε ότι σε κάθε περιοχή υπάρχουν κάτοικοι, διαφορετικής φύσεως από τάξη και το σύνολο οφείλει την καταγωγή του στο Θεό."
Ο Cusanus πρότεινε ότι οι κάτοικοι θα αντανακλούν τους κόσμους στους οποίους ζούσαν. Οι κάτοικοι του Ήλιου θα είναι «φωτεινοί και φωτισμένοι», ενώ εκείνοι στο φεγγάρι θα είναι "τρελοί." Δεν έδωσε στους συνανθρώπους του, πολλά εύσημα, γεγονός που υποδηλώνει ότι μπορεί να είναι "κατώτερου τύπου." Είχε μικρή επιρροή μέχρι το έργο του επανανακαλύφθηκε τον 19ο αιώνα, με μοναδική εξαίρεση τον Goirdano Bruno.
Ο Bruno, γεννήθηκε πάνω από 80 χρόνια μετά τον θάνατο του Cusanus, και κάηκε στην πυρά το 1600 για αίρεση. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο μέρος στο χειρόγραφό του On the Infinite Universe and Worlds, που δημοσιεύθηκε το 1584, στο οποίο υποστήριξε ότι το σύμπαν ήταν άπειρο και κατοικείται από εξωγήινη ζωή.
5. Εβραϊκή Θεολογία
Μια κοινή εβραϊκή αφήγηση λέει ότι όχι μόνο υπάρχουν εξωγήινοι, αλλά μας λέει και πόσοι πλανήτες κατοικούνται συνολικά: 18.000. Αυτό βασίζεται σε ένα απόσπασμα από το Ταλμούδ, το οποίο λέει ότι «ο Θεός πετά μέσω 18.000 κόσμους."
Ωστόσο, ο Ιουδαϊσμός επίσης διδάσκει, , ότι το σύμπαν στο σύνολό του δημιουργήθηκε για τον άνθρωπο. Αυτό αφήνει αναπάντητο το ερώτημα του γιατί ο Θεός να γεμίσει κόσμους με νοήμονα πλάσματα, αν δεν μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε με αυτά. Η απάντηση είναι ότι οι κόσμοι έχουν τεθεί σε ισχύ για τους πιο δίκαιους, πνευματικούς δάσκαλους της ανθρωπότητας -Tzadiks- να τους κυβερνήσουν όταν η Γη, γίνει πολύ περιοριστική για τη συνεχή πνευματική ανάπτυξη τους. Ως αποτέλεσμα, τα διαστρικά διαστημικά ταξίδια μπορεί να αποτελέσουν προϋπόθεση για την επίτευξη μιας μεσσιανικής εποχή παγκόσμιας ειρήνης.
4. Οι περιπέτειες του Λουκιανού
Ενώ είναι έργο φαντασίας, η Αληθινή Ιστορία από το δεύτερο αιώνα του σατιρικού Λουκιανού είναι η αρχαιότερη σωζόμενη ιστορία ταξιδιού σε άλλους κόσμους. Στην ιστορία, ο Λουκιανός, και μια ομάδα ανδρών ξεκίνησαν για να διασχίσουν τον Ατλαντικό, αλλά μεταφέρθηκαν στη Σελήνη από έναν πίδακα ύψους 550 χιλιομέτρων. Ο Λουκιανός συναντά τον Ενδυμίων βασιλιά της Σελήνης, που ιππεύει ένα γιγαντιαίο όρνιο. Και ζητά από τον Λουκιανό και τη παρέα του να τον βοηθήσει στον πόλεμο εναντίον του βασιλιά του Ήλιου, του οποίου τα στρατεύματα ιππεύουν γιγαντιαία μυρμήγκια.
Μια σκηνή μάχης περιγράφει θεαματικά τους κάτοικους και των δύο κόσμων. Από την πλευρά του φεγγαριού είναι γιγάντια πουλιά με πούπουλα από βότανα και φτερά μαρουλιού. Απόσπασμα από τοξότες ιππεύουν ψύλλους με μάζα δώδεκα ελεφάντων, που υποστηρίζονται από ακροβολιστές που πετούν στον αέρα, χρησιμοποιώντας τα πουκάμισά τους, όπως τα πανιά. Οι τοξότες του Ήλιου καβαλίκευαν μεγάλες σκνίπες. Είχαν, επίσης, στρατεύματα που εκσφενδόνιζαν γιγαντιαία ραπανάκια, "μια πληγή από τα οποία ήταν σχεδόν αμέσως μοιραία." Οι βαριά οπλισμένοι στρατιώτες τους χρησιμοποιούσαν ως ασπίδες μανιτάρια και λόγχες από σπαράγγια.
Ενώ οι άνθρωποι λένε ότι δεν υπάρχουν νικητές στον πόλεμο, ο συγκεκριμένος εφιάλτης τελειώνει με νίκη του λαού Σελήνης. Αυτοί διαπραγματεύονται μια ειρηνευτική συνθήκη που λέει στους κατοίκους του Ήλιου να μείνουν μακριά. Ο Λουκιανός επιστρέφει στη Γη και συνεχίζει τις περιπέτειες του μέσα σε μια 320-χιλιομέτρων (200 μίλια) φάλαινα που κατοικείται από νοήμονα πλάσματα της θάλασσας ακόμη πιο τρομακτικά από ό, τι αυτά που προέρχονται από το διάστημα.
3. Εικασίες του Fontenelle
Το Plurality Of Worlds (Ένα πλήθος από κόσμους) είναι το πιο διάσημο έργο του Γάλλου επιστήμονα Bernard Le Bovier de Fontenelle. Δημοσιεύθηκε το 1686, είναι γνωστό για τη βοήθεια στη διάδοση της ιδέας του Κοπέρνικου ότι ο Ήλιος βρίσκεται στο κέντρο του ηλιακού συστήματος. Ωστόσο, αυτό επίσης γνωστό για τις εικασίες για τους κατοίκους της Αφροδίτης.
Ο Fontenelle αιτιολόγησε, δεδομένου ότι η Αφροδίτη είναι κοντά στον Ήλιο, ότι πιθανότατα είναι ζεστή. Ως εκ τούτου, οι κάτοικοί της θα είναι όπως εκείνοι που βρίσκονται στις θερμότερες περιοχές της Γης. Ο ίδιος φανταζόταν ότι θα μοιάζουν με «τους Μαυριτανούς της Γρανάδας, που ήταν μικροί μαύροι άνθρωποι, καμένοι από τον Ήλιο, πνευματώδεις, γεμάτοι φωτιά, πολύ ερωτικοί, με κλίση στη μουσική και την ποίηση, και εφεύρισκαν συνεχώς μάσκες και τουρνουά προς τιμήν των κυριών τους.
"
Λέει ότι η Γη θα φαινόταν μεγαλύτερη στους Αφροδιτιανούς από ότι η Αφροδίτη σε εμάς έτσι δεν θα της αποδοθεί το όνομα της μητέρας της αγάπης, "γιατί τα ονόματα αυτά είναι μόνο κατάλληλα για έναν ευάερο πλανήτη, φωτεινό και λαμπερό όπως η ίδια η θεά." Αυτή η τιμή θα πήγαινε στο φεγγάρι της Γης, με αποτέλεσμα ο Fontenelle να ρωτήσει τον δορυφόρο μας "πόσο χαρούμενη τέχνη το να εξουσιάζει κάποιος τις αγάπες των κατοίκων της Αφροδίτης, οι οποίοι πρέπει να είναι οι άρχοντες της ανδρείας!"
Σύμφωνα με τις εικασίες του Fontenelle για τον Ερμή, οι κάτοικοι του, όντας ακόμα πιο κοντά στον Ήλιο, θα ήταν "τόσο γεμάτοι από φωτιά, ώστε να είναι απολύτως τρελοί:. Φαντάζομαι ότι δεν έχουν καθόλου μνήμη , όχι παραπάνω από ό, τι μνήμη έχουν οι περισσότεροι από τους νέγρους"
2. Παραμύθια της Ανατολής
Το παλαιότερο επιζών παραμύθι από την ιαπωνική ιστορία, του 10ο αιώνα, "Η ιστορία αυτού που κόβει μπαμπού," λέει για την πριγκίπισσα Kaguya από ένα βασίλειο στη Σελήνη. Ένας γέρος ανακαλύπτει την Kaguya ως μικροσκοπικό μωρό σε ένα κοτσάνι μπαμπού. Ο άνδρας και η σύζυγός του, ανατρέφουν τη Kaguya πριν ανακαλύψουν ότι αυτή είναι υποχρεωμένη να επιστρέψει στην σεληνιακή πόλη της.
Ωστόσο, δεν είναι η πριγκίπισσα, αλλά τα ζώα, που έχουν κυριαρχήσει στους κατοίκους της Σελήνης στην λαογραφία της Ανατολικής Ασίας. Στις Ιαπωνικές αλλά και στις Κινέζικες παραδόσεις, ένας πεινασμένος γέρος ζητά από τα ζώα του δάσους τρόφιμα. Η μαϊμού δίνει καρύδια και η αλεπού δίνει ψάρια, αλλά το κουνέλι αναγκάστηκε να προσφερθεί το ίδιο ως κολατσιό. Ο γέρος στην πραγματικότητα είναι ένας θεός, και επιβραβεύει το κουνέλι με αιώνια ζωή στη Σελήνη.
Αργότερα, ένα κορίτσι εξορίστηκε για να συνοδεύσει το κουνέλι αφού έκλεψε ένα χάπι αθανασίας από το σύζυγό της. Όταν το πλήρωμα του Apollo 11 ενημερώθηκε για αυτόν το μύθο στην πορεία τους προς τη Σελήνη, ο Michael Collins χαριτολογώντας είπε, «Θα έχουμε το νου μας για το κορίτσι λαγουδάκι."
1. Emmanuel Swedenborg
Μπορεί να θυμόμαστε τον Emmanuel Swedenborg από τα περίεργα οράματα του για τη κόλαση. Ωστόσο, ο ίδιος δεν είχε γνώση μόνο για τον κάτω κόσμο. Πολλές επικοινωνίες του με τα πνεύματα του δίδαξαν, επίσης, για τους κατοίκους όλων των πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα - εκτός από τον Ποσειδώνα και τον Ουρανού, που δεν είχαν ανακαλυφθεί μέχρι το θάνατο του Swedenborg, και τους οποίους τα πνεύματα δεν νομίζω να ανέφεραν.
Ο Swedenborg ισχυρίστηκε ότι όλοι οι πλανήτες και τα φεγγάρια κατοικούνταν από κατοίκους που έμοιαζαν ανθρώπινα. Στη Σελήνη, αυτά ήταν στο μέγεθος παιδιών. Σύγκρινε τις φωνές τους με κεραυνό, που ήταν τόσο δυνατές λόγω των τεράστιων πνευμόνων που απαιτούνται για να απορροφήσουν αρκετό αέρα από τη λεπτή ατμόσφαιρα του φεγγαριού. Οι κάτοικοι του Άρη, αντίθετα, ήταν τηλεπαθητικοί, επιτρέποντας τους να μιλούν με αγγέλους.
Οι άνθρωποι από άλλους πλανήτες είναι γενικά καλύτεροι από τους ανθρώπους. Εκείνοι στον Κρόνο είναι "έντιμοι και σεμνοί", ενώ επίσης είναι πολύ πιο κοντά στο Θεό. Οι άνθρωποι του Δία ζουν σε απομονωμένες οικογενειακές μονάδες, όπου κύριο μέλημά τους είναι η εκπαίδευση των παιδιών τους. Δεν υπάρχει ζήλια, κλοπή, ή ο πόλεμος - και να βρίσκουν τέτοια ανθρώπινα γνωρίσματα αφόρητα ακόμα και στο άκουσμά τους.
Άγνωστη Γη